ارتباط بین معیارهای اخلاقی مربیان و تمایلات پرخاشگری ورزشی در ورزشکاران تیم های ملی پایه کشور

مقدمه و هدف: با توجه به اینکه رفتارهای پرخاشگری در میادین ورزشی بیشتر شده است، هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین معیارهای اخلاقی مربیان و تمایلات پرخاشگری ورزشی در ورزشکاران تیم های ملی پایه کشور بود. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش بازیکنان دعوت شده در اردوی تیم ملی نوجوانان رشته های ورزشی فوتبال، بسکتبال، کشتی و تکواندو بود که برای نمونه گیری نیز به دلیل کم بودن جامعه آماری از روش سرشماری استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای قضاوت در مورد رفتارهای اخلاقی ورزشکاران نوجوان  و پرسشنامه ی محقق ساخته ای معیارهای رفتارهای اخلاقی مربیان استفاده شد، که با استفاده از روش cvi، ضریب icc، پایای درونی، ضریب آلفا کرونباخ و تحلیل عاملی اکتشافی روایی و پایایی پرسشنامه ها تایید گردید. نتایج: یافته های تحقیق نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری (05/0>p)  بین انتظارات اخلاقی مربیان (احترام در میادین ورزشی، استفاده از مواد نیرو زا، خطای عمدی و تقلب) با احتمال به پرخاشگری در ورزشکاران برای هر یک از معضل های اخلاقی مطرح شده وجود دارد. همچنین معیارهای مربی برای تقلب و پرخاشگری پیش بین بهتری برای تمایلات پرخاشگرانه در ورزشکاران انفرادی نسبت به ورزشکاران تیمی بود. بحث و نتیجه گیری: در نتیجه با توجه به نتایج این پژوهش و نظریه های یادگیری اجتماعی باندورا، نظریه یادگیری ارزش های اخلاقی گلبرگ و نظریه ناکامی باید مربیان سعی در آن داشته باشند که خود در اولویت اول ارزش های موجود در میادین ورزشی را رعایت کرده، چون که توسط ورزشکاران رفتارهای آنها تقلید می شود و نیز آنها از تقویت های مثبت در مورد رفتارهای مناسب در جهت تثبیت آنها در ورزشکاران استفاده کنند. با توجه به نظریه ناکامی نیز هدف مربیان توسعه شخصیت ورزشکاران و بعد برنده شدن باشد چون که درخواست های زیاد برای برد باعث فشار روی ورزشکاران و در پی آن انجام رفتارهای پرخاشگرانه توسط ورزشکاران در صورت ناکامی می باشد.